سخنان لیندا وولتز Lynda Voltz MP در پارلمان نئو ساوت وِلز بعد از حضورش در مراسم شمعافروزی در مرکز ارشاد:
دیشب افتخار داشتم که در مراسم شمعافروزی که توسط انجمن کاتب هزاره در اوبرن سازماندهی شده بود شرکت کنم. این مراسم به یاد قربانیان حملهای وحشیانه که در ۱۲ سپتامبر در یک روستای دورافتاده هزاره در ولایت دایکندی رخ داد، برگزار شد. افراد مسلح وابسته به داعش (شاخه خراسان) یک حمله بیرحمانه انجام دادند که منجر به کشته شدن وحشتناک ۱۴ غیرنظامی بیگناه هزاره و زخمی شدن بسیاری دیگر شد. این افراد در حال سفر بین ولایات غور و دایکندی بودند.
این حمله تنها حادثه نیست، بلکه یک فصل تراژیک دیگر در تاریخ طولانی خشونت علیه مردم هزاره است؛ یک اقلیت قومی که برای نسلها تحت آزار و اذیتهای مکرر قرار گرفتهاند. همانطور که عذرا جعفری، شهردار سابق نیلی در ولایت دایکندی، در جریان یک تحقیقات بینالحزبی توسط سیاستمداران بریتانیایی اشاره کرده: «با سقوط دولت افغانستان در آگوست ۲۰۲۱، طالبان دوباره کنترل افغانستان را به دست گرفتند و ۲۰ سال پیشرفت را از بین بردند. هزارهها اکنون در همان وضعیت اسفناکی قرار دارند که از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ با آن مواجه بودند، از جمله بازداشتهای خودسرانه، کشتارهای دستهجمعی، آوارگی اجباری و مصادره زمینهایشان در ولایتهایی مانند دایکندی و غزنی.»
اوایل امسال در ۶ جنوری، یک مینیبوس حامل غیرنظامیان توسط نیروهای داعش (شاخه خراسان) در منطقه دشت برچی که عمدتاً هزارهنشین است، مورد حمله قرار گرفت که منجر به کشته شدن ۵ نفر و زخمی شدن ۱۵ نفر شد. متأسفانه این تنها آغاز بود. در ماههای بعد، داعش چندین حمله وحشیانه دیگر انجام داد که بسیاری از آنها دارای الگوهای مشابهی از خشونت بودند. در ۲۰ ماه اول پس از تصرف افغانستان توسط طالبان در سال ۲۰۲۱، بیش از ۳۴۵ نفر از هزارهها کشته یا زخمی شدند. بین آگوست و نوامبر سال گذشته، سازمان ملل متحد ۸ حمله جداگانه توسط داعش علیه غیرنظامیان شیعه را ثبت کرد که ترس و وحشت بیشتری را به جامعه هزاره تحمیل کرد.
این حملات نه تنها مکرر، بلکه در ابعاد خود ویرانگر نیز هستند. وزارت امور خارجه و تجارت استرالیا به دست داشتن داعش در چندین بمبگذاری مهم اشاره کرده است، از جمله حمله به فرودگاه حامد کرزی کابل در ۶ آگوست ۲۰۲۱ که منجر به کشته شدن بیش از ۱۸۰ نفر شد که اکثر آنها غیرنظامی بودند. داعش همچنین مسئول بمبگذاری در مسجدی شیعه در ولایت قندوز در ۸ اکتبر همان سال بود که بیش از ۷۰ نفر را کشت، بیشتر آنها هزارهها بودند. یک بمبگذاری انتحاری دیگر یک هفته بعد در مسجدی در ولایت قندهار هدف قرار گرفت که منجر به کشته شدن ۶۳ نفر دیگر شد. دیدهبان حقوق بشر و سایر سازمانهای بینالمللی نگرانیهای جدی در مورد ناتوانی طالبان در محافظت از اقلیتهای مذهبی مانند هزارهها در برابر چنین حملاتی ابراز کردهاند.
مصونیت داعش در عملکرد، جوامع آسیبپذیر را در ترس دائمی نگه میدارد؛ بدون دسترسی به غذا، آموزش، سرپناه یا امنیت. اخراجهای اجباری هزارهها از زمینهای اجدادیشان در ولایتهایی مانند دایکندی، ارزگان و قندهار این تراژدی را تشدید میکند. طبق گزارشها، تنها در سپتامبر ۲۰۲۱، نزدیک به ۲۸۰۰ نفر از ساکنان هزاره از ۱۵ روستا به زور اخراج شدند. برای اعضای جامعه من در اوبرن، این خشونت بسیار شخصی احساس میشود. غم روزمره ناشی از ندانستن اینکه آیا حمله بعدی جان یک برادر، خواهر، پدر یا مادر را خواهد گرفت، باری سنگین برای تحمل است.
پس از دو دهه دخالت بینالمللی در افغانستان، باید در مورد خطرات کنونی تأمل کنیم. در حالی که تخلیه بیش از ۱۰۰ افغان پس از بازگشت طالبان یک دستاورد مهم بود، نباید کسانی را که هنوز در افغانستان ماندهاند و همچنان در حال تحمل رنجهای غیرقابل تصور هستند، فراموش کنیم. همچنان که شاهد درگیریها و خشونتهای جهانی هستیم، باید نسبت به رنج همه کسانی که تحت تأثیر قرار گرفتهاند هوشیار باشیم، نه فقط در مناطق جنگزدهای که بیشتر میشنویم، بلکه همچنین در بخشهای کمتر عمومی شده از جهان که خشونت در آنجا ادامه دارد. خانوادههای جامعه من درخواست دارند که درد آنها را به یاد داشته باشیم و فداکاریهای عظیمی که همچنان متحمل میشوند، به رسمیت بشناسیم.
3–4 دقیقه
آخرین نوشتهها
دِهمزنگ 
بیان دیدگاه