در روز بیستویکم عقرب ۱۳۹۷، دنیایی از امید و عدالتخواهی در دلهای جوانانی که در آن تظاهرات حضور داشتند، جریان داشت. شهید فاطمه بتول سلطانی، دختری از قلب تپنده هزارستان، زنی که به آرمانهای والا و انساندوستانهاش دل بسته بود، در میان جمعی از دوستان و یاران عدالتخواهش گام برمیداشت. آنها آمده بودند تا از حقشان دفاع کنند، از جامعهای که در آن زاده شده بودند و رویای آیندهای آزاد و برابر را در دل داشتند. این گردهمایی نماد مبارزهای بود که هدفش رساندن صدای مردم به گوشهایی بود که شاید به جای شنیدن، تنها در سکوت فرو رفته بودند.
اما هیچکس نمیدانست که آن روز به جای پایانی برای ظلم و بیعدالتی، به نقطهای برای پایانی دردناک و غیرقابل بازگشت تبدیل خواهد شد. با اتمام تظاهرات و کاهش فریادهای اعتراضی، در لحظهای که شاید به نظر میرسید، این تلاشها قدمی کوچک اما محکم در مسیر عدالت گذاشته است، اتفاقی شوم و غیرمنتظره رقم خورد.
انفجاری مرگبار، ناباورانه و بیرحمانه، فضای آن روز را در سکوتی مرگبار فرو برد. سکوتی که با بغض و اشکهای خانوادهها و دوستان این شهدا همراه شد. فاطمه بتول سلطانی، فرشته غزل اکبری هزارستانی، گلچهره صدف و محمد اسماعیل بشردوست هزارستانی، به همراه دیگران، در این حادثه جان خود را از دست دادند و به مقام رفیع شهادت نایل آمدند. آنان قربانیان جنگی بودند که نه تفنگ و تیر، بلکه انتحار و بزدلی، زندگیهای پاکشان را گرفت.
شهید فاطمه، به مانند یک شمع روشن در تاریکی میدرخشید و الهامبخش بسیاری از جوانانی بود که آرزو داشتند روزی سرزمینشان از ظلم و تبعیض رهایی یابد. زندگی و شهادت او نمادی از امید، مقاومت و عشق به آزادی و برابری بود. مرگ او و همراهانش زنگ هشداری بود برای همه کسانی که از عدالت سخن میگفتند ولی شاید عملاً در تحقق آن گامی برنمیداشتند.
آن روز در هزارستان و هرجای دیگری که قلبی برای عدالت میتپید، این فاجعه فراموش نخواهد شد. نام فاطمه بتول سلطانی و دیگر شهدای آن روز، در خاطرهها جاودان خواهد ماند. از دل این سوگواری، همانند نهالی که از خاک حاصلخیز درد سر بر میآورد، نسل جدیدی از جوانان بپا خواهد خاست؛ نسلی که به یاد شهیدان، راه آزادی و برابری را ادامه خواهد داد و در مقابل هرگونه بیعدالتی ایستادگی خواهد کرد.
از یاد نخواهیم برد که این شهیدان قربانیهای خاموش جامعهای بودند که هنوز درگیر مشکلاتی عمیق است. ما وامدار فاطمه و یارانش هستیم، و در تک تک لحظاتی که از زندگی بهره میبریم، باید به یاد داشته باشیم که آنان رفتند تا امیدی به باقی بماند.
دِهمزنگ 
بیان دیدگاه