در قلب قارهای پهناور، در سرزمین فرصتها، دندینانک، که روزگاری سایهای از ترس و ناامنی بر آن گسترده بود، امروز به همت مردمانی سختکوش و آرمانخواه، به شهری زنده و پرجنبوجوش بدل شده است. اینجا دیگر نه آن دندینانک مهجور و بیروح دیروز، بلکه بازتابی از تلاش و همبستگی مردمانی است که روزی از خاکهای دوردست کوچیدند و با عزم و غیرت، تکهای از وطن را در دل استرالیا بنا نهادند.
در آغازین سالهای ورود هزارهها به استرالیا، دندینانک نامی بود که کمتر کسی به آن دل میبست. خیابانهایش خلوت، کسبوکارهایش راکد و امنیتش نامطمئن بود. مهاجرین تازهوارد، با نگاهی سرشار از امید اما با گامهایی محتاط، در این گوشهی فراموششدهی شهر پا گذاشتند. اما چیزی نگذشت که این مردمان پرتوان، با همت و پشتکاری که در رگهایشان جاری بود، این سرزمین را از نو ساختند.
شهری که روزگاری در سایهی ناامنی و انزوا فرو رفته بود، اکنون به دست مهاجران پرتلاش هزاره رنگ زندگی و امید گرفته است. دندینانک، که زمانی کمتر کسی آن را برای سکونت مناسب میدانست، امروزه به مرکزی پرجنبوجوش تبدیل شده که بوی نان گرم، عطر ادویههای شرقی، و صدای زندگی در کوچههایش طنینانداز است.
از نخستین سالهای ورود هزارهها به استرالیا، این جامعهی سختکوش با گامهای استوار و دستان پرتوان، کسبوکارهایی را بنا نهاد که ریشههایشان در فرهنگ و سنتهای کهن آنان داشت. نانواییهایی که صبحها بوی نان تازهشان خیابانها را پر و هر رهگذری را مست میکند، رستورانهایی که مزهی غذاهای بامیانی را زنده نگه داشتهاند، سوپرمارکتهایی که قفسههایشان پر از کالاهای آشنای سرزمین مادری است، و قصابیهایی که با ذبح شرعی، نیازهای جامعه را تأمین میکنند—همه و همه نشانی از حضور پررنگ هزارهها در این منطقه دارند.
دکانهای کوچک نانوایی، قصابی، سوپرمارکتها، رستورانهای سنتی و کسبوکارهای خرد، رفتهرفته در این منطقه جان گرفتند و هوای تازهای به شهر دمیدند. دندینانک بهتدریج رنگ و بوی زندگی گرفت. چهرهی محله تغییر کرد و نام افغانبازار، نشانگر تحولی شد که در این شهر رخ داده بود. اما امروز، این نام دیگر آنگونه که باید، بازتابدهندهی هویت و ریشههای این جامعه نیست.
بامیان، سرزمینی است که در دل تاریخ خفته، دیاری که مجسمههای بودای هزارسالهاش را اگرچه با گلولههای نفرت شکستند، اما روحش همچنان در دل مردمانش زنده است. بامیان، نامی است که از مهر، مدنیت و استقامت سخن میگوید. از همین رو، جامعهی هزارههای ساکن ملبورن تصمیم گرفتهاند که دندینانک را “بامیان کوچک” بنامند؛ نامی که نه فقط بیانگر ریشههای فرهنگی و تاریخی آنان، بلکه نشانگر روح تلاش و پیشرفت این مردم در دیار غربت است.
اما این تغییر نام، با مخالفتهایی نیز روبهرو شده است. برخی از پشتونزبانان ملبورن که خود را مالک انحصاری عنوان “افغان” میدانند، از این تغییر ناخشنودند. آنان نگرانند که چنین اقدامی، هویت قومی آنان را به حاشیه ببرد. اما حقیقت این است که “بامیان کوچک” نامی است برای نشاندادن سهم هزارهها در شکوفایی این منطقه، نه برای نفی دیگران.
اکنون که مسیر تغییر نام آغاز شده، بر همگان لازم است که با درایت و تدبیر، این راه را ادامه دهند. کمپینهای آنلاین و نظرخواهیهای عمومی فرصتی است تا صدای این مطالبهی برحق، به گوش مسئولان و تصمیمگیران برسد. این تغییر نهتنها حق مردم هزاره، بلکه ادای دینی به تمام آن تلاشهایی است که طی دو دهه، دندینانک را از تاریکی به روشنایی کشاند.
بامیان کوچک در قلب قارهی بزرگ، نمادی خواهد بود از پیروزی اراده، از انسجام و اتحاد مردمی که از دل سختیها برخاستهاند. این تغییر، تنها یک نام نیست، بلکه فصلی تازه در تاریخ مهاجرت و تلاش جامعهای است که هرگز هویت خود را فراموش نکرده است.
دِهمزنگ 
بیان دیدگاه