مجلس فدرال – ۲۴/۱۱/۲۰۲۵
امور خصوصی اعضا – اقلیتهای قومی–مذهب
نماینده مجلس (حوزه کورنگامایت) خانم کوکر (۱۸:۵۲): به مجلس پیشنهاد میکنم:
1. با نگرانی عمیق ابراز میکنم که مردم هزاره و دیگر اقلیتهای قومی مذهبی تحت حاکمیت طالبان همچنان با آزار، سرکوب و تبعیض روبهرو هستند؛
2. خواستار حمایت و حفاظت از تمامی اقلیتها در افغانستان، همچنین زنان و دختران میشوم، با این تأکید که هیچ بخش از افغانستان یا جامعه افغانستان از خشونت یا آزار مصون نبوده است؛ و
3. نقشها و مشارکتهای ارزشمند هزارههای استرالیا را در زندگی فرهنگی، اجتماعی و مدنی کشورمان به رسمیت بشناسیم و تأکید می کنم که این مشارکتها بسیار فراتر از خود جامعه هزاره است.
امروز با افتخار این طرح را مطرح میکنم. این طرح تأکید مینماید و روشن میسازد که آزار و اذیت جامعه هزاره در افغانستان نهتنها بسیار نگرانکننده است، بلکه نفرتانگیز و غیرقابلقبول است. امروز در جایگاه تماشاگران در پارلمان، ۳۰ تن از اعضای جامعه هزاره از سراسر کشور حضور دارند که به ابتکار «شبکه حقوقی هزاره» گرد هم آمدهاند. از این شبکه برای تلاشهای خستگیناپذیرش سپاسگزاری نموده و از تکتک آنها برای حضور در کانبرا ابراز تشکر دارم.
جامعه شما متشکل از کارگران ماهر، پرستاران، کارکنان مراقبت از کودکان، وکلا و پزشکانی است که نقش بزرگی در جامعه ما ایفا میکنند—از جمله در حوزه انتخابیه من، کورنگامایت، و همچنین در حوزه همسایه، کوریو، که نماینده آن معاون نخستوزیر است. میدانم که معاون نخستوزیر رابطهای نزدیک و پایدار با جامعه هزاره در شهر جیلانگ ساخته است. هر دوی ما به داستانهای شما گوش دادهایم. ما اینجا هستیم تا از شما حمایت کنیم.
از زمانی که طالبان در سال ۲۰۲۱ کنترل را به دست گرفتند، وضعیت برای مردم هزاره بسیار دشوار بوده است. ما به روایتهای شما گوش دادهایم و در کنار شما ایستادهایم. اقلیتها در افغانستان با خشونت هدفمند روبهرو شدهاند، بهویژه زنان. میدانیم که هیچ بخش از جامعه افغانستان از خشونت و آزار مصون نمانده است. و البته، این واقعیت درباره اقلیتهای قومی–مذهبی، از جمله جامعه هزاره، بیش از همه صدق میکند.
دولت ما، دولت کارگر به رهبری آلبانیزی، همواره در کنار زنانی خواهد ایستاد که با آزار، تبعیض و خشونت روبهرو هستند. استرالیا همواره رفتار طالبان با اقلیتها، بهویژه جامعه هزاره، و همچنین با زنان و دختران را محکوم کرده است؛ این موضعگیری هم در شورای حقوق بشر و هم در مجمع عمومی سازمان ملل بیان شده است. قطعنامهای که در سازمان ملل مطرح شد از افغانستان خواست تا حقوق بشر را رعایت کند، به قوانین بینالمللی پایبند بماند و علیه تروریسم اقدامات قاطع انجام دهد.
دولت کارگر به رهبری آلبانیزی در حال اتخاذ اقداماتی جدی و هماهنگ برای پاسخگو کردن طالبان در قبال نقض حقوق بشر مردم افغانستان است—بهویژه خشونتهای هدفمند علیه گروههای اقلیت و حذف مستمر و نظاممند زنان از عرصه عمومی. ما میدانیم—دولت کارگر بهخوبی میداند—که چقدر مهم است زنان بتوانند در مناصب عمومی حضور داشته باشند و درباره مسائلی که بر زندگیشان تأثیر میگذارد تصمیمگیری کنند. این امر در افغانستان تحت حاکمیت طالبان رخ نمیدهد.
به همین دلیل است که استرالیا، در کنار کانادا، آلمان و هلند، افغانستان را بر اساس قوانین بینالمللی—به دلیل نقض حقوق بشر زنان و دختران طبق مفاد کنوانسیون حذف هرگونه تبعیض علیه زنان—مورد پیگیری و پاسخگویی قرار داده است.
به جامعه هزاره و به همه شما که امروز اینجا حضور دارید، پیام من ساده است: داستانهای شما مهم است، امنیت شما مهم است و شما شایسته زندگی در صلح، کرامت و فرصت هستید.
با وجود تلاشهای طالبان برای مختل کردن کمکهای بشردوستانه، شرکای ما در سازمان ملل همچنان به رساندن کمک به نیازمندان—به شمولیت جامعه هزاره—ادامه میدهند. ما با شرکای بینالمللی خود همکاری نزدیک داریم تا مطمئن شویم که حمایت ما اصولی، مؤثر و بر پایه حقوق بشر باقی بماند.
وزارتخانه در حال بررسی این است که چگونه میتوانیم پاسخ خود را تقویت کنیم و تعهد خود را نسبت به مردمی در افغانستان که با آزار و خشونت روبهرو هستند، پررنگتر نشان دهیم. میتوانم بگویم که مشورتهای عمومی درباره یک چارچوب قانونگذاری بهتازگی پایان یافته است—چارچوبی که به ما اجازه میدهد تحریمهای هدفمند و ممنوعیتهای سفر علیه افرادی اعمال کنیم که مسئول سرکوب گروههای اقلیت، زنان و دختران و مردم افغانستان هستند.
در پایان، این تلاش درباره دفاع از کرامت انسانی است؛ ایستادن کنار زنانی که مستحق آزادی، برابری و زندگی بدون ترساند؛ و همراهی با خانوادههایی که امروز در جایگاه تماشاگران حضور دارند.
ما از شما حمایت خواهیم کرد، طالبان را پاسخگو نگه خواهیم داشت و همچنان در کنار کسانی خواهیم بود که هرجا باشند با آزار و تبعیض روبهرو میشوند.
دکتر هاینز نایبرئیس مجلس: آیا برای این طرح پیشنهاددهنده دومی وجود دارد؟
رپاچولی نماینده هانتر: من این طرح را حمایت (ثانوی) نموده و حق خود را برای سخن گفتن محفوظ میدارم.
خانم ویتی (نماینده ملبورن) (۱۸:۵۷): برای حمایت از طرحی که نماینده کورنگامایت ارائه کرده است، سخن میگویم و از او بهخاطر طرح این موضوع در مجلس سپاسگزاری مینمایم. مهم است که این پارلمان با صراحت و وجدان درباره آنچه در افغانستان میگذرد و درباره سرکوبی که مردم هزاره و دیگر اقلیتها زیر حاکمیت طالبان با آن مواجهاند، سخن بگوید. واقعیت روشن و سخت است: از زمان تسلط طالبان، جوامع هزاره با حملات هدفمند، تبعیض و تهدیدهای دائمی خشونت روبهرو بودهاند. زنان و دختران از عرصه عمومی حذف شدهاند. اقلیتهای مذهبی بیش از پیش در معرض خطر قرار گرفتهاند. هیچ بخش از جامعه افغانستان از اثرات سرکوب در امان نبوده است.
برای بسیاری از استرالیاییها، این یک داستان دوردست نیست. در کشوری به تنوع استرالیا، مردم این رویدادها را از طریق خانوادهها، دوستیها و احساس هویتشان لمس میکنند. سازمانهای چندفرهنگی و رهبران جامعه که با آنها دیدار کردهام، بارها از نگرانیشان درباره عزیزانشان در خارج و از خواستشان برای ادامه حمایت قاطع استرالیا از حقوق بشر سخن گفتهاند. این طرح بازتابدهنده همین ارزشها و همین انتظارات است.
این طرح همچنین خواستار حمایت از تمامی اقلیتها و همچنین زنان و دختران است. این درخواست، صرفاً یک درخواست نمادین نیست؛ بلکه در راستای تعهد دیرینه استرالیا به قانون بینالملل و پاسداری از حقوق بشر قرار دارد. دولت کارگر به رهبری آلبانیزی همواره نقض حقوق بشر توسط طالبان را—چه در شورای حقوق بشر سازمان ملل و چه در مجمع عمومی—محکوم کرده است. استرالیا از قطعنامه سازمان ملل درباره وضعیت افغانستان حمایت و آن را همحمایت کرده است؛ قطعنامهای که خواستار حفاظت از حقوق بشر، پایبندی به قانون بینالمللی و اقدام قاطع علیه تروریسم است.
استرالیا همچنین همراه با کانادا، آلمان و هلند، روند حقوقیای را تحت «کنوانسیون حذف همه اشکال تبعیض علیه زنان» آغاز کرده است تا افغانستان را بهخاطر تبعیض نظاممند علیه زنان و دختران پاسخگو کند. این اقدامی قاطع، اصولی و منطبق بر ارزشهای کشور ما است. حمایت استرالیا وابسته به کشور یا زمینه سیاسی نیست؛ بلکه بازتاب باور ماست به اینکه کرامت انسانی باید در هرجا که به خطر میافتد، مورد دفاع قرار گیرد.
ارزشها مهماند، اما اقدام عملی نیز به همان اندازه اهمیت دارد. از سال ۲۰۲۱ تاکنون، استرالیا بیش از ۲۶۰ میلیون دلار کمک بشردوستانه به افغانستان ارائه کرده است؛ کمکی که شامل تأمین غذا، سرپناه، خدمات بهداشتی و برنامههای اساسی حفاظت—بهویژه برای زنان، کودکان و گروههای اقلیت—میشود. پس از زمینلرزههای ویرانگر افغانستان در ماه اگوست، دولت آلبانیزی ۱ میلیون دلار دیگر کمک فوری اختصاص داد. کمکهای ما به مردم افغانستان میرسد، نه به رژیم طالبان. وزارت امور خارجه و تجارت استرالیا (DFAT) همچنان شرایط را بهدقت زیر نظر دارد و با شرکا همکاری میکند تا حمایت ما اصولی، هدفمند و مؤثر باقی بماند.
بخش پایانی این طرح، به سهم و نقش هزارههای استرالیا در کشور ما اشاره میکند. این قدردانی مهم است. استرالیاییهای هزاره فرهنگ و زندگی اجتماعی ما را غنا میبخشند. آنها در نیروی کار، مدارس، کسبوکارها و جوامع محلی ما مشارکت فعال دارند. ایستادگی و پشتکار آنها بازتابدهنده یکی از ارزشهای بنیادین داستان استرالیا است.
کسانی که در امنیت و با فرصتهای تازه زندگی میکنند، جامعهای نیرومندتر برای همه میسازند. من این واقعیت را هر روز در ملبورن میبینم. کسانی که برای یافتن ثبات به اینجا آمدهاند، با سختکوشی، مشارکت اجتماعی و تعهد به ساختن آیندهای بهتر، به جامعه بازمیگردانند. در ملبورن، ما قدرت جوامع چندفرهنگی را میبینیم؛ جوامعی که عمیقاً به عدالت، دلسوزی و انصاف باور دارند. این ارزشها در قلب این طرح نهفته است و ارزشهایی هستند که کار من بهعنوان نماینده ملبورن را هدایت میکنند. من افتخار میکنم که نماینده یکی از متنوعترین حوزههای کشور هستم؛ افتخار میکنم که برای کرامت و برابری میایستم؛ و افتخار میکنم که از چنین طرحهایی حمایت میکنم—طرحهایی که از استرالیا میخواهند در دفاع از حقوق بشر همچنان قاطع و پایدار بماند.
به رسمیت شناختن آزار و سرکوب کافی نیست، اما ضروری است. فراخوان برای حمایت کافی نیست، اما درست است. استرالیا باید همچنان رهبری نشان دهد، به قانون بینالمللی پایبند بماند و در کنار جامعههایی بایستد که با تبعیض و خشونت روبهرو هستند. ما این کار را انجام میدهیم، زیرا منطبق بر انصاف است، بازتابدهنده ارزشهای استرالیایی است، و چون هر انسان شایسته آن است که با امنیت، کرامت و امید زندگی کند.
بتابراین؛ این طرح را به مجلس تقدیم میکنم.
آقای تیم ویلسون (نماینده گلدستون) (۱۹:۰۲): با افتخار از روح این طرح حمایت میکنم، زیرا با بسیاری از طرحهایی که در این مجلس مطرح میشود—مهم است که بتوانیم بگوییم در اینجا ایستادیم و از آنچه درست بود دفاع کردیم. ما در استرالیا میزبان جامعه هزاره هستیم—استرالیاییهای تازهواردی که سهمی عظیم در کشور ما داشتهاند و مهمتر از آن، همچنان به موفقیت ملت ما کمک میکنند. این افراد به این کشور میآیند—گاهی نه از سر انتخاب، بلکه از مسیر برنامههای بشردوستانه—برای خود خانهای میسازند و سپس به شهروندانی تمامعیار در سبک زندگی استرالیایی تبدیل میشوند. آنها تمام وجود خود را— میراث، هویت و تاریخشان—به همراه میآورند و با آن فرهنگ ما را غنیتر میکنند؛ اما این بدان معنا نیست که میراث سرزمین مادری و چالشهای افغانستان را پشت سر میگذارند.
ما نباید هرگز وسعت مشکلاتی را که در افغانستان باقی مانده است فراموش کنیم. همه ما آن تصاویر تکاندهنده و دردناکی را که تنها چند سال پیش، همزمان با خروج آخرین هواپیماهای نیروی هوایی آمریکا از باندهای افغانستان ثبت شد، به یاد داریم. مردم در تلاش برای فرار بودند، در حالی که طالبان وارد پایتخت کشور میشد. همانطور که بارها در گذشته نیز پیش آمده بود، مردم میدانستند که با پیشروی طالبان چه فجایع انسانیای ممکن است رخ دهد: حمله به اقلیتها، به زنان، به همجنسگرایان و به هر کسی که در قالب جهانبینی افراطی طالبان نمیگنجید.
این تراژدیها همچنان هر روز توسط بسیاری از مردم تجربه میشود. تراژدیهای چون؛ سقوط استانداردهای آموزشی، محرومیت از دسترسی به آموزش و خدمات بهداشت ابتدایی، و کاهش امکان داشتن یک زندگی یا حرفه عادی است. اینها همه انکار حس بنیادی اختیار، هدف و حقوق اساسی انسانها است؛ حقوقی که هر فرد باید بتواند آزادانه و بیواسطه از آن برخوردار باشد.
سخنران پیشین، نماینده ملبورن، درباره واقعیتهای تراژیکی که پس از زمینلرزههای ماه اگوست رخ داد، صحبت کرد. وقتی چنین رویدادهای هولناکی اتفاق میافتد، تمام پیامدهای توسعهنیافتگی اقتصادی آشکار میشود: کشورها در موقعیتی نیستند که بتوانند واکنش مناسب نشان دهند، از مردمشان حمایت کنند یا کمکها و امدادی را که در زمان فاجعه حیاتی است ارائه دهند. البته ما بهعنوان یک ملت، به اینکه بتوانیم در چنین زمانهای دشواری دست یاری دراز کنیم، افتخار میکنیم، اما همچنین میخواهیم کشورها بتوانند از خود حمایت کنند. این کار زمانی بسیار دشوار میشود که حکومتی بر پایه افراطگرایی عمل میکند و ایدئولوژی خود را بر مردم، حقوق بشر و منافع آنان مقدم میدارد.
واقعیتی تراژیک پشت زندگی میلیونها نفر در افغانستان نهفته است؛ واقعیتی که همین حالا جریان دارد. به همین دلیل است که این طرح—و بسیاری از طرحهایی که به این پارلمان آورده میشود—اهمیت دارد. این فرصتی است برای اینکه ما گرد هم بیاییم، بایستیم و صدای خود را بلند کنیم. آنچه باید برای هر انسان، بیتوجه به اینکه در کجای این زمین به دنیا آمده است، بخواهیم این است که با کرامت و احترام برابر، صرفاً بر پایه حقوق انسانیاش، با او رفتار شود.
برای هزارههایی که توانستهاند به استرالیا برسند و در عین حال از مردم و اعضای خانواده خود در افغانستان مراقبت میکنند، گرمی قلب و عشق خود را به شما و به کسانی که همراه شما نیستند، میفرستیم. مهمتر اینکه، اگر در موقعیتی هستید که میتوانید به آنها کمک یا حمایت کنید، ما درک میکنیم که این مسئله برای شما چقدر اهمیت دارد.
بهعنوان بخشی از کشوری که به کرامت و ارزش برابر همه انسانها باور دارد، میدانیم که چقدر مهم است که در کنار شما باشیم، از آنها حمایت کنیم، و از نوع کشوری که میخواهیم باشیم و جهانی که برای همه آرزو داریم، دفاع کنیم. اصول بنیادین حقوق بشر درباره دیدگاهی است که بهصورت عملی در زندگی جاری میشود و ما آن را برای همه انسانها میخواهیم. این همان بنیانی است که بر اساس آن از این طرح حمایت میکنیم.
آقای مککورمک (نماینده ریورینا) (۱۹:۰۷): در آغاز، میخواهم از سخنان ارزشمند نماینده کورنگامایت برای ارائه این طرح در پارلمان تقدیر کنم. من سخنان نماینده ملبورن را شنیدهام که چندین بار مشارکتهای بسیار شخصی و ارزشمندی داشته است و هر بار که او صحبت میکند، ارزش گوش دادن دارد. همینطور سخنان نماینده گلدستون که همین حالا صحبت کرد.
میخواهم حضور نماینده رنکین را در مجلس به رسمیت بشناسم. معمولاً من و نماینده رنکین—همانطور که الان هستیم—در دو سوی مقابل قرار داریم. او معمولاً با آنچه من میگویم موافق نیست، اما مطمئنم امشب با من موافقت خواهد کرد. میخواهم تأکید نمایم که او به عنوان نماینده محلی اینجا حضور دارد، نه به عنوان خزانهدار. او اینجا حضور دارد زیرا اهمیت میدهد، همراه با مردم خود و کسانی که به حوزه انتخابیه او آمدهاند تا زندگی بهتری داشته باشند.
بنابراین به او میگویم: از حضور شما در حمایت از این طرح مهم سپاسگزارم. و از تکتک کسانی که امشب به پارلمان آمدهاند تا به این طرح گوش دهند، تشکر میکنم.
واگا واگا، مانند بسیاری از جوامع دیگر در استرالیا، یک جامعه هزاره دارد. این امر بسیار مهم است. مردم هزاره سرزمین مادری خود، افغانستان، را ترک کردهاند. آنها سالها و دههها با آزار و سرکوب قومی و مذهبی مواجه بودهاند. من قدردانم که بسیاری از عزیزان آنها هنوز در کشور تولدشان، در سرزمین مادری و با خانوادههایشان هستند، اما آنها از یکدیگر جدا شدهاند و دل من با آنها است.
در استرالیا بیش از ۵۰ هزار نفر هزاره زندگی میکنند که بسیاری از آنها در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ از افغانستان گریختهاند. استرالیا در جریان خدمت خود در افغانستان ۴۷ نفر از شجاعترین و بهترین نیروهای خود را از دست داد. این جنگ بیش از حد طولانی شد—از ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱—و طولانیترین درگیری بود که این کشور در آن مشارکت داشت.
من بارها درباره فرصتهای آموزشی و زندگی بهتر که برای زنان در افغانستان فراهم شد، شنیدهام—و میدانستید که این جنگ ارزش مبارزه را داشت. متأسفانه، اکنون طالبان دوباره در قدرت هستند. گاهی اوقات این سؤال پیش میآید که آیا آن دستاوردها، بهویژه برای دختران و زنان، هنوز پابرجا هستند یا خیر. اما واقعیت این است که آن دوران مسیرهایی برای تحصیل، فرصتهای شغلی و برابری فراهم کرد که پیش از آن وجود نداشت.
من واگا واگا را یاد کردم. بسیاری از هزارهها برای ادامه تحصیل به دانشگاه چارلز استورت رفتهاند. جامعه هزاره محلی ما باور عمیقی به ارزش آموزش دارد. مردم هزاره اغلب در مدارس افغانستان هدف قرار میگیرند و از دسترسی به آموزش محروم میشوند—بهویژه زنان که فرصتهای برابر ندارند. این مسئله بسیار حیاتی است. زنان هزاره در افغانستان بهویژه در معرض خشونت و تبعیض قرار دارند، زیرا طالبان کنترل کشور را در دست دارند، و این واقعاً تأسفبرانگیز است.
ذکر این نکته ضروری است زیرا سیاست همیشه محلی است—حکیمه رحیمی مادر اهل واگا ، در سال ۱۹۹۵ از افغانستان گریخت. وقتی داستان او در سال ۲۰۲۱ توسط روزنامه محلی منتشر شد، او هشت سال در استرالیا زندگی کرده بود. واگا واگا را خانه خود میدانست. او به واگا واگا آمد—که مکانی بسیار سخاوتمند و چندفرهنگی است—زیرا در آنجا امید و فرصتهایی دید که در جای دیگری نمیتوانست پیدا کند.
او با آغوش باز توسط شورای چندفرهنگی واگا واگا و بلیندا کرِین، که آن سازمان معتبر را اداره میکند، و همچنین توسط کل جامعه واگا واگا استقبال شد—زیرا ما درک میکنیم، ارزش میگذاریم، به رسمیت میشناسیم و میدانیم که شما انسانهای صلحدوستی مانند ما هستید. شما بهترینها را میخواهید. بهترینها را برای خانوادههای خود میخواهید. بهترینها را برای تحصیلات خود میخواهید. بهترینها را برای آینده خود میخواهید. اینها چیزهایی است که میدانم ما در این اتاق و در این پارلمان با هم شریک هستیم.
فرقی نمیکند از کدام جناح سیاسی باشید؛ شما در استرالیا خوشآمدید. اینجا خانه شماست. به اندازهای که خانه من است، خانه شما هم هست، و من خودم اینجا به دنیا آمدهام—خیلی سالها پیش! اما به بسیاری از شما که به این کشور آمدهاید تا آن را خانه خود کنید: سپاسگزارم. سپاسگزارم که کشور ما را انتخاب کردهاید.
لطفاً بدانید که اگر موضوعاتی برایتان اهمیت دارد، نمایندگان محلی خود را دارید—چه جیم باشد، چه من—و فکر میکنم بتوانم از این اصطلاح استفاده کنم. از تمام فرصتهای موجود در استرالیا بهره ببرید. دوباره میگویم: میدانم که شما سختیهای زیادی را پشت سر گذاشتهاید؛ سپاسگزارم که این کشور را خانه خود انتخاب کردهاید. بسیار متشکرم.
نایبرئیس مجلس (خانم لارنس): زمان تعیینشده برای این بحث به پایان رسیده است. بحث به تعویق میافتد و از سرگیری آن به دستور جلسه نشست بعدی موکول خواهد شد.
گفتنی است که این لایحه با همکاری شبکه حقوقی هزارههای استرالیا و جامعه هزاره جیلانگ زمینه سازی شده است.
دِهمزنگ 
بیان دیدگاه